Psalmdichters maken van hun hart geen moordkuil. Ze nemen geen blad voor de mond, maar geven stem aan wat van binnen leeft: hoop en twijfel, angst en verlangen, vreugde en verdriet. Ook boren ze diepe gevoelslagen aan die wij maar al te vaak verdringen, omdat er een taboe op rust. Wraakgevoelens bijvoorbeeld. Verbittering. Woede. Besef van zinloosheid. En waar is God?
