Gerrit Krol: Ín 1987 schreefik een essay "Literaire impotentie", doelende op mijn eigen onmacht naast de romans en essays die ik publiceerde ook nog poezie te schrijven. Telkens (bekende ik) als ik aan een gedicht begon, begon ik met een vocatief, "o... ", en hoorde ik in mij een zangerige toon die mij het zingen belette.Dat was grappig bedoeld, maar tevens, helaas, de bittere waarheid.
