Geen traan heeft Teun gelaten om het verlies van zijn ouders, zijn baan en ongeveer zestig hulpverleners uit de geestelijke gezondheidszorg. Om hen, die nog meer schade en teleurstelling toebrachten.Zijn uit het moeras van vertwijfeling, wanhoop en ontsteltenis omhoog gestoken hand vond geen enkel houvast. Alleen drijfzand. Teun wist zich uiteindelijk aan de zuigkracht van de geestelijke gezondheidszorg te ontworstelen. Naast blijvende schade en leed wist hij zijn leven een zinvolle kracht te geven.
