Emil Bock brengt met dit boek het bijbelboek Genesis dichterbij. Hij doet dat door andere joodse overleveringen ernaast te leggen en door jet licht van de antroposofie erop te laten vallen. Dat past immers bij een boek dat begint met "de geest van god" die over de oerzee zweefde. Alle geschiedschrijving - ook al baseert zij zich op nog zulk rijk "bronnenmateriaal" - zal onbeholpen en blind blijven zonder bewustzijn van de oerbron van het historische bestaan; de bovenzintuiglijke en bovenhistorische sfeer van reële geestelijke wezens. Zo wordt de diepere waarheid zichtbaar van de rijke en vaak raadselachtige beelden uit Genesis, zoals het paradijs en de zondeval, Kaïn en Abel, Noach en de zondvloed, Abraham, het offer van Izaak, Jacobs gevecht met de engel, Jozef in Egypte. Bovendien is dit boek over de vroegere geschiedenis actueel. Het behandelt namelijk indirect ook thema's als de evolutietheorie en de onderlinge verhouding van heidendom (mysterie-godsdiensten), jodendom,
