In de ikvorm beschrijft de auteur de ontwikkeling van een aanvankelijk zeer gelovig gereformeerd meisje (1961) uit de Achterhoek, dat zich door haar studie theologie gedwongen ziet kerk en christendom te verlaten. Ze studeert nog wel af en preekt zelfs nog een paar keer terwijl ze al niet meer aan een kerk verbonden is. Dan ontdekt ze haar intuïtie en dit zet haar op een nieuw spoor. Ze zorgt ervoor dat haar gevoeligheid haar kracht wordt en leert aura's lezen, met positieve gevolgen voor haar dagelijks leven en haar spiritualiteit. De auteur schetst haar persoonlijke ontwikkeling aan de hand van gebeurtenissen uit haar veelbewogen leven, zoals ziekte, postnatale depressie, de dood van haar psychoanaliticus en een echtscheiding. Haar geestelijke zoektocht gaat dwars door de feministische theologie, de filosofie en de psychoanalyse en eindigt vooralsnog bij de intuïtie.
