In deze bundel bedrijft Paul Marijnis een vorm van emblematische kunst. Het grote verschil met klassieke emblematabundels als van P.C. Hooft of Roemer Visscher, waarin een opschrift, een prent en een moralistisch onderschrift samen een embleem vormen, is dat bij Marijnis de prent en een expliciete moraal ontbreken. Het beeld is het gedicht zelf. In technisch geraffineerde gedichten, die vaak uitmonden in scherpe en verrassende pointes, penseelt Marijnis met zorgvuldige hand een bonte specht, een tamme kastanje, een grasveld vol paardebloemen, zijn bril of de pen waarmee hij schrijft. De gedichten werken als definities van de beschreven objecten. Maar tussen de regels door zijn het - voor wie heel precies wil kijken - ook verslagen van gemoedstoestanden en minieme portretjes van de dichter. Paul Marijnis (1948) was journalist en redacteur bij NRC Handelsblad. Hij debuteerde vijf jaar geleden in de Nederlandse literatuur met de roman De zeemeermin.
