Nederlandse vertaling van Scheerbarts klassieker over glas, het bouwmateriaal van de toekomst. In het voorjaar van 1914 was op de Werkbundtentoonstelling te Keulen een gebouw te zien dat meteen veel belangstelling van pers en publiek kreeg. Het was het glashuis van Bruno Taut, een bouwwerk dat vrijwel geheel uit glas en beton was opgetrokken. De koddige spreuken op het fries van dit glastempeltje waren bedacht door Paul Scheerbart. Met een zekere luchtigheid werd het materiaal glas geprezen als het materiaal van de toekomst. Eveneens in 1914 publiceerde Scheerbart het boekje Glasarchitektur. Met dit werk introduceert hij zijn visionaire wereld, een wereld waarin het materiaal glas een centrale rol krijgt als element dat de verbeelding kan stimuleren. Zijn beschrijvingen reiken verder dan de werkelijkheid en vele thema's die later in de twintigste eeuw met ernst aan bod komen worden door Scheerbart al besproken.
