De schoolreünie - er zijn mensen die zich niets leukers kunnen voorstellen, terwijl anderen de uitnodiging meteen bij het oud papier gooien. Waar de een graag wil weten "wat er van de ander geworden is", houdt die ander dat liever voor zichzelf. Peter Drehmanns twijfelde over de reünie van zijn 'klas van 1971', een klas op de katholieke jongensschool in het Limburgse Haelen (nabij Roermond), en besloot niet te gaan. Hij stelde zich de jongens voor als de mannen die inmiddels hebben vastgesteld wat er van hun dromen terecht is gekomen. Dat resulteerde in mooie, wrange, trieste, geestige, opbeurende en klaaglijke gedichten op over de mannen die het nu zijn: over Marcel op de grote vaart en over Sjeng 'met beestenbloed onder de nagels'. De gedichten in "Graafschade" zijn verhalen vol liefde en scheiding, werk en kinderen, dood en geluk; verhalen kortom, die lezen als het logboek van 'Het Leven' zelf. Drehmanns weet op zijn eigen onnavolgbare wijze de portretten te ontdoen van elke
