Gras dat verder groeit is een lexicon vol diepgang en verrassing, verdicht proza vol melancholie en troost. Met de eindigheid in het zicht werd al het overbodige geschrapt. Alleen de essentie is overeind gebleven. Deze miniaturen roepen een leven en een wereld op waarin waarneming en beschouwing een vooraanstaande rol spelen. Innerlijkheid, verstilling en bezinning verlenen aan dit proza een grote poëtische kracht.
