Ik was laatst terug uit het buitenland en zat op een bankje aan de Vijverberg. In de buurt van raadpensionaris Van Oldenbarnevelt. Het was een dag zoals alleen Holland die kent. Wind, blauwe lucht, voortrazende wolken, zon glinsterend in het water, nat wegdek van de bui van daarnet, een ooievaar op het nest. Toen gebeurde het. De tram reed vanaf de Vijverdam de bocht om, snerpend in de rails. Ik schrok wakker en plotseling zag ik Den Haag, voelde de verbondenheid en noemde mezelf vanaf dat moment "Hagenaar". Met al mijn gereis had ik roots nodig. Die had ik nu! De stad van mijn jeugd is de stad waarover dit boek gaat. Dit feest van herkenning raakt me diep. Het gaat tot in mijn wortels. Dank je Carel!
