De liefde: ze is er al in de eerste bundels van Hans Faverey Gedichten en Gedichten 2. Liefde komt er vaker in voor dan je op het eerste gezicht denkt, kunstig verstopt onder het woordoppervlak, alsof het haar tijd nog niet is. In latere bundels zal Faverey de liefde toelaten, benoemen en onderzoeken, allengs nieuwsgieriger en roekelozer, hoewel niet altijd even toeschietelijk, want ze kan vormen aannemen die deze vormbewuste dichter doen duizelen, eenvoudig omdat ze hem de controle ontnemen en hem een gebied binnentrekken waar hij het niet meer alleen voor het zeggen heeft. Liefde is een gevaar voor hem, en toch zal hij zich aan haar blootstellen, op een wijze die je als lezer met grote verwondering vervult. Het verhaal over Hans Faverey en de liefde is nog nooit verteld, vermoedelijk om geen andere reden dan dat het zo ongewoon is. Misschien moet je als Favereylezer de gedachte toelaten dat iemand in de liefde nog altijd de eerste kan zijn, en dat na ruim vijfentwintig eeuwen
