Als er iets duidelijk wordt uit dit verhaal van de aan Suriname verslaafde schrijver Diederik Samwel, is het de permanente crisissituatie waarin het land verkeert. Niet alleen als voetballer verdienen de internationals weinig tot niks. Ook in hun dagelijkse werk als meteropnemer, douanebeambte, sol-daat of chauffeur op de bierwagen houdt het niet over. Zo zijn ze haast wel gedwongen om te gaan zaalvoet-ballen, het liefst op de avond voor een kwalificatiewedstrijd voor het WK van 2010. Sommige mensen zeggen: er zijn geen kleintjes meer in het internationale voetbal. Nooit kregen we een beter beeld van wat voetballen in een derdewereldland eigenlijk inhoudt: niets.
