Op een dag kreeg mevrouw Klein een staart. Ze wist niet wat ze zag. Zij een staart. Op haar leeftijd. Het was geen vissestaart, en geen vogelstaart. Nee. Het was de staart van een konijn! Ze zei niets, ze gaf geen kik. Maar het bleef niet bij een staart. De oren van mevrouw Klein begonnen te groeien en te groeien. Mevrouw Klein ging alle dokters langs. Ook naar een met verstand van verstand. 'Oren zijn bijzaak,' zei de dokter. 'En die staart is een idee van u...' Gelukkig is er ook een meneer Klein. Die ziet die oren en bedelft mevrouw Klein onder veel kusjes. 'Ik vind je lief zo. Je bent een heel lief konijn.'
