In december 2002 hoorde Ivan Wolffers dat hij kanker had en werd hij, de gezondheidsactivist die altijd met andermans problemen bezig was, zelf onderwerp van onderzoek en medicatie. Vrijwel onmiddellijk is hij gaan bijhouden wat hem allemaal overkwam. Aanvankelijk dacht Wolffers dat hij es wel wilde doe nom door te kunnen leven. Maar al snel merkte hij dat hij door de hormoonbehandeling om de prostaatkanker tegen te gaan, veranderde van een viriele man in een ‘zachte, onbehaarde eunuch’, met een groot een verlangen naar de verdwenen geilheid. Als een bezetene wil hij weten waar hij als mens begint en de hormonen ophouden. In rake observaties, beeldende herinneringen en nuchtere gesprekken met zijn vrouw, zijn vrienden, familie en zijn behandelend artsen, probeert Wolffers uit te vinden of leven niet belangrijker is dan doorleven. Ivan Wolffers publiceert al vijfentwintig jaar het standaardwerk Medicijnen, waarvan momenteel editie 2006-2007 in de winkels ligt. Ook
