'Heimwee naar de mens', een boek op het snijvlak van literatuur en filosofie, is niet toevallig van de hand van een filosofe in wier werk de belangstelling voor kunst en verbeelding vanaf het vroegste moment aanwezig is geweest. In een reeks prikkelende essays probeert zij de mens terug te vinden die dreigt te bezwijken onder het gewicht van de geschiedenis, (godsdienst) oorlogen en de verregaande mechanisering van het bestaan. De bundel opent met een fascinerend tweeluik over Antigone, de klassieke heldin uit Sophocles' gelijknamige treurspel. Zij staat als rebel en bewuste paria model voor het heimwee naar menselijkheid, een thema dat ook in andere stukken wordt aangesneden. Antigone verbeeldt voor Hermsen de radicale, compromisloze houding van de kunstenaar die weigert het op een akkoordje te gooien met politieke machthebbers, maar die daarmee het eigen leven en dat van anderen in gevaar brengt. De verhouding tussen kunst, filosofie en politiek is een terugkerend thema in deze
