Een sprong naar de donkere kant van de bloedmaan “Je gaat je pijn doen! Kom naar beneden!” “Dat zal moeilijk gaan, meester!” “Waarom?” “Mijn sprong is nog niet uitgewerkt!” Elles gniffelde. Juf Vicky gaf haar een vette knipoog. Zij wisten allebei dat het hoogspringen wel zeer letterlijk te nemen was. De andere kinderen wisten nog precies wat er was gebeurd in Heksengriep en voorvoelden de pret die er zat aan te komen. De meester had blijkbaar geen idee wat hem te wachten stond. “Nog niet uitgewerkt? Wat is dat voor flauwekul! Naar beneden komen kan toch niet zo moeilijk zijn?” “Juist wel! Ik voel dat ik er nog lang niet ben. Mijn techniek kan nog een stuk beter.” Henkie leunde achterover, wees met zijn wijsvinger omhoog en schoot met een rotvaart de hoogte in. Hij scheurde door de lucht en maakte bewegingen als een dolfijn onder water. Sierlijk won hij hoogte. Na hun avontuur in Heksengriep maken Elles en Henkie
