Een belangrijk deel van het leven van de expressionist en colorist Herman Kruyder (1881-1935) speelt zich af in Haarlem, vanaf 1910, en in tamelijke afzondering in Heemstede en Bennebroek, 1917-1926. Kruyder is bekend met moderne stromingen als het kubisme en expressionisme, met name met het werk van de in 1914 uit Frankrijk naar Nederland gevluchte Henri Le Fauconnier en de uit Vlaanderen uitgeweken Gustav de Smet en Frits van den Berghe. In deze periode ontwikkelt Herman Kruyder een eigen expressionistische stijl met platte vlakken, zware contouren en een karakteristiek kleurgebruik. De directe omgeving levert zijn motieven. Na een zware psychische inzinking begint in 1926 de laatste periode in het kunstenaarsdorp Blaricum. Kruyders manier van schilderen en koloriet is veranderd. Naïef aandoende composities met volume en diepte in rustige blauwe en groene tonen die herinneren aan schilderijen van Henri Rousseau worden erotische - soms agressieve - dierschilderijen. Het grijze
