Geloven is iets tussen God en mens. Daarbij speelt onvermijdelijk de persoonlijke ervaring een rol. Om objectieve geloofszekerheid te krijgen, kan men zich tegen het subjectieve verzetten. Maar heeft zo'n poging kans van slagen? In de jaren dertig van de twintigste eeuw probeerde de gereformeerde schoolmeester Antheunis Janse uit Biggekerke het geloof te bevrijden van wat vaak bevinding wordt genoemd. Janse wees onvermoeibaar op de betrouwbare beloften van Gods verbond: men moest het niet zoeken in het drijfzand van de ervaring. Janse is omstreden door zijn oproep om in de Tweede Wereldoorlog de Duitse bezetter te gehoorzamen als de wettige overheid. Verder speelde hij een rol in de aanloop naar de Vrijmaking van 1944. Mede daardoor was binnen de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt en de Nederlands Gereformeerde Kerken 'beleving' jarenlang een beladen term. Verrassend genoeg blijkt dat Janses benadering juist sterk gekleurd was door zijn persoonlijke ervaringen. Geert van Dijk (1968) is
