In de negentiende eeuw kwamen er steeds meer mensen die de vanzelfsprekende positie van het dier als consumptieartikel betwistten. Het dierloze gerecht beschrijft de controverse tussen vleeseters en vegetariërs vanaf 1880. Voedsel is het belangrijkste bestanddeel van de relatie van mensen met andere dieren: we eten ze op en claimen hun leefgebied – voor een groot deel om er veevoer op te telen. Toch wordt deze gang van zaken al vanaf het laatste kwart van de negentiende eeuw door vegetariërs betwist. Tegen de verdrukking in hebben zij de mogelijkheid gecreëerd van een vleesloos bestaan. De toenemende spanningen tussen voor- en tegenstanders van de vleesconsumptie onthult, zeker sinds de opkomst van de bio-industrie, niets minder dan een fundamentele crisis over de positie van niet-menselijke dieren in een door mensen gedomineerde maatschappij.
