'Stel, gij hebt wat schaarsche noties over den ondergang der antieke wereld. Dan kunt ge er boeken over gaan lezen, om die aan te vullen. Maar nu hebt ge het geluk, Ravenna te bezoeken, en daar de mozaïeken te zien. Voortaan ziet ge altijd, als ge aan die eeuwen denkt, die starre pracht, de flikkering van goud en groen in San Vitale, den schemer van het nachtelijk blauw in de grafkapel van Galla Placidia. Uw historisch beeld van dien tijd is voor altijd geïllumineerd door die herinnering. Is dat nu niet meer dan nuttelooze ideeënassociatie? Of helpen die mozaïeken u werkelijk, om de geschiedenis te begrijpen, dat is te zien?'Johan Huizinga, Het aesthetische bestanddeel van geschiedkundige voorstellingen (1905).Het eeuwige lichaam was geen tentoonstelling, geen congres, geen boekproject, maar een manifestatie gebaseerd op interactie, wederzijdse inspiratie en synergie. Aan het gehele project namen twaalf beeldend kunstenaars deel, deels van Nederlandse, deels van buitenlandse
