Een haantje en een hennetje gaan samen de berg op en doen zich eens lekker te goed aan de noten. Als ze weer naar huis willen, maakt het haantje een wagentje van notendoppen. Het hennetje gaat in het wagentje zitten, maar de haan wil zich er niet voor spannen. Een snaterende eend wordt voor het wagentje gespannen en in galop gaan ze ervandoor. Onderweg treffen ze twee voetgangers, een naald en een speld, die verder meereizen. Ze overnachten in een herberg en richten een ware braspartij aan. De volgende ochtend eten ze een ei leeg, werpen de schalen op de kachel, steken de naald in een stoelzitting, de speld in de handdoek van de herbergier en verdwijnen met de noorderzon. De herbergier wordt het slachtoffer van hun streken en zweert een dure eend geen gespuis meer in zijn huis toe te laten dat veel verteert, niets betaalt en als dank bovendien nog streken uithaalt.
