Het huis met de klokken is een hartveroverende roman over de onderstromen van het leven: laconiek, grappig en, zoals we van Anne Tyler gewend zijn, met een ironische ondertoon. 'Mevrouw Emerson had er een handje van om al haar kinderen stuk voor stuk met een enkel woord te schetsen en feilloos de vinger op hun zwakke plek te leggen. Margaret was humeurig, Andrew labiel, Melissa overgevoelig. Maar zoals zij ze beschreef klonken die zwakheden als verdiensten. In de ogen van mevrouw Emerson was alles wat met zenuwzwakheid te maken had een teken van intelligentie. De kinderen van andere mensen waren evenwichtig en gelukkig en gewoon die van mevrouw Emerson niet. Die waren bijzonder.'Als mevrouw Emerson haar klusjesman ontslaat vindt ze nog dezelfde dag een vervangster in Elizabeth - een slungelig en op het eerste gezicht schutterig meisje. Over de excentrieke weduwe en haar zeven volwassen kinderen wordt gefluisterd dat ze gek zijn: ze bloeien op in crisissituaties. Tegen wil en dank
