In 'Het huishouden van onze verlangens' volgt filosoof Coen Simon de gangen van onze verlangens, schulden en verspillingen. Op zoek naar de oorsprong van de economie stuit hij op een schuld die nooit kan worden afgelost: het menselijk tekort. Hoe rationeel we de schaarse middelen ook verdelen, dit debet blijft altijd staan. We doen alles om maar van ons schuldgevoel af te komen, zelfs verspillen. Het doel van de economie is dan ook nooit de nul op de eindbalans. Elke economie is volgens Simon een huishouden van onze verlangens, een spel met de dingen die we niet nodig hebben. Alleen dit spel kan ons afleiden van het gat in de zin van het bestaan, een gat dat vele malen groter is dan het gat in onze hand.
