In Het innerlijk oog onderzoekt Oliver Sacks het gezichtsvermogen. Hij vertelt over een beroemde pianiste die langzaam het vermogen verliest muziek te lezen, ook al ziet ze de noten nog altijd scherp over een schrijver die plotseling woordblind wordt maar toch nog kan schrijven en over de vrouw die nooit gezichten herkent, zelfs niet die van haar kinderen. Aangrijpend en indrukwekkend is de ontdekking van een oogtumor bij Sacks zelf, waarover hij een zeer persoonlijk dagboek heeft bijgehouden, maar waarin de wetenschapper zich niet verloochent. In Het innerlijk oog verdiept Oliver Sacks zich in belangrijke aspecten van de menselijke belevingswereld: hoe komt het dat we driedimensionaal kunnen zien, hoe kunnen we ons met gesloten ogen de wereld voorstellen, en hoe kunnen onze hersenen manieren vinden om de wereld opnieuw nemen nadat die voor onzichtbaar is geworden.
