Heimwee is iets waaraan je niet mag toegeven. Ik doe het toch. Onwillekeurig komt altijd weer dat herinneren, wat je week maakt. Onwillekeurig is er een daad die een beeld te voorschijn tovert, is er een beeld dat een gedachte oproept die een ander openstoot die een beeld voor je ogen wordt dat volgende gedachten zoekt... In Daniel verdringen zich, hoe jong hij ook is, de herinneringen en de beelden. Hij is opstandig en zint op wraak. Hij hunkert naar de liefde van Leonard, zijn leraar die kort geleden tijdens hun samenzijn door een domme val dodelijk is verongelukt. Gedachten aan schuld en straf beheersen zijn leven. Soms verandert hij in een exterminator, een wrekende engel, die de wereld plat wil trappen vanwege het onbegrip en de afwijzing van zijn liefde... Daniel zou het liefst zweven, zoals de zilvermeeuwen, grillig banen trekkend boven zee. Dan is hij 'de jongen met de vleugels', de 'koorddanser', van wie Leonard zoveel hield.
