p De prachtige nieuwe bundel van een sprankelende melancholicus br/ br/ ‘Ik heb gisteren van Evert een prachtig boek gekregen: Ouderen zijn het gelukkigst, de verzamelde gedichten van Anton Korteweg. (…) Ze gaan wel, want ze rijmen niet.’ Hendrik Groen in Zolang er leven is br/ br/ Hij golft, hij bridget, stemt op de VVD, br/ steunt het Cultuurfonds, Vriend van de UB, br/ hij kromp inmiddels drie, vier centimeter br/ en is daar niet eens ongelukkig mee br/ br/ En dichten doet hij gelukkig ook nog steeds! In Het leven deugt. Althans op onderdelen schetst Anton Korteweg met lichte pen een melancholiek doch vrolijk beeld van zijn jeugd, de tellende ouderdom en alles daartussenin. Leuker kan Anton Korteweg het nu al dertien bundels lang niet maken. Want het leven mag dan wel op onderdelen deugen, als geheel blijft het te wensen overlaten. br/ br/ br/ De pers over Anton Korteweg br/ br/ ‘Zo lees ik in moeilijke dagen Anton Korteweg. En dan kan ik mijn geluk weer
