De Europese Verlichting in de achttiende eeuw was een tijd van romantische idealen en revolutionair elan, van fundamentele maatschappelijke kritiek en vlijmscherpe polemiek en satire. In de filosofie maar ook in politiek, literatuur, muziek, toneel en journalistiek werd gebroken met tradities. Men morrelde aan de leerstellingen van Kerk en Staat. Ideeën over vrijheid, burgerschap, geloof, economie, literatuur en kunst kregen in deze periode hun huidige vorm. Voltaire en Diderot bewezen dat filosofie spannend, amusant en goed geschreven kan zijn. Met de 'Encyclopédie' werd een nieuwe maatstaf gesteld voor de opslag en verbreiding van wetenschappelijke kennis. Rousseau en Montesquieu analyseerden mens en maatschappij zo grondig dat hun werk nog niet verouderd is. Kant legde een ijzeren fundament onder de filosofie, en Lichtenberg bewees dat esprit en stilistische brille ook in het Duits mogelijk waren. In Engeland vond Adam Smith de economie en bracht David Hume gezond verstand en
