‘Ik kwam bij en hing half op een stoel. De SD’er achter de tafel zat daar als voorheen. Hij lachte, hij glimlachte eigenlijk meer, een vuig en triomfantelijk lachje dat ik op dat ogenblik nog helemaal niet begreep. Auguste stond naast mij. Haar rood, gezwollen gezicht was evenzo vertrokken tot iets wat een grimlach leek. Zij hield een tres van mijn haren in haar hand. Ik voelde dat ik nat was, alsof men een glas water over mij had geleegd; ik klappertandde. Ook mijn haar was nat. Toen merkte ik pas waarover de SD’er en Auguste lachten. Het haar in Augustes hand was roetkleurig en vergroezeld zwart, maar tussen dit zwart tekenden zich even onmiskenbaar rosse strengen af.’ Zo opvallend is haar rode haar dat ze het tijdens de oorlog moet verven om geen direct gevaar te lopen. Maar de verzetsstrijdster Hannie Schaft zal, als de geallieerden al bezig zijn op te rukken naar Nederland, toch in handen vallen van de Feldgendarmerie – met in haar fietstas een revolver en een handvol
