In haar debuutbundel Het moest maar eens gaan sneeuwen (2003) dicht Tjitske Jansen op parlando wijze over grote thema's als liefde, dood en verbondenheid. In verschillende vormen - miniaturen, maar ook prozagedichten - schrijft ze over een ochtendvogel die een ijzerzaagje nadoet, over een idioot op het dak, over het nadeel van er nog niet zijn, en over een pas aangeschafte Elvis-bril. De gedichten getuigen van originaliteit en gevoeligheid, zonder sentimenteel te worden. De bundel werd sinds verschijning vele malen herdrukt. Ze las haar gedichten voor op onder meer Poetry International, Lowlands en Literatuurfestival De Wintertuin.
