Dit boek biedt geen gewoon verhaal. Het is wel echt gebeurd en het werd tijdens twee korte periodes, in 1653 en 1654, neergeschreven. Marie Guyart uit het Franse Tours had reeds een bewogen leven achter de rug, toen ze aan haar autobiografie begon. Ze ging vierenvijftig worden en woonde reeds veertien jaar als religieuze in de overzeese kolonie Nouvelle-France, te Québec. Haar zoon benedictijn had er reeds jaren op aangedrongen, en nu was het zo ver. Niet dat ze het graag deed! Ze had één voorwaarde gesteld: dat zoon Claude haar relaas nooit aan iemand anders zou doorgeven. Gelukkig voor ons, zou hij het na haar dood publiceren.
