Op een voormalig militair oefenterrein begint een uit Oost-Europa teruggekeerde familie een kwekerij van bomen en planten. De kwekerij – symbool voor het nieuwe leven dat na de Tweede Wereldoorlog overal ontstaat – groeit uit tot een bloeiend bedrijf en de economische motor van het dorp. Bruno, de ik-figuur, is een van de knechten op de kwekerij, een man met verminderde geestelijke vermogens en een haast symbiotische verhouding met de planten waar hij voor zorgt. Hij is in de oorlog gered door de pater familias, de baas van de kwekerij en blijft hem volledig toegewijd. Het leven van Bruno verandert echter ingrijpend als geruchten over zijn baas de kwekerij bereiken. Op magistrale wijze geeft Siegfried Lenz in deze roman een stem aan een naamloze in de geschiedenis, iemand die zijn leven wijdde aan een hoger ideaal. HET OEFENTERREIN (1985) is een van de grote romans die Siegfried Lenz (1926) na DUITSE LES schreef. Een meesterlijk geschreven, haast mythische geschiedenis over plicht
