"‘Anton van Wilderode voelt zich thuis in de klassieke traditie. Zijn poëzie tintelt van het zuiderse licht. Maar de dichter die ouder wordt, voelt sterker zijn diepe wortels in het land van herkomst. Het Vlaanderen der vaderen ziet en bezingt hij met dezelfde aandacht voor details als de wereld der klassieken, en ook zo is hij klassiek. Zijn heldere poëzie doet dikwijls denken aan de intense bezieling en verfijning van de Vlaamse primitieven.’ (Jan Willem Schulte Nordholt)"
