Rosa was ouder dan Sofia. Ze leefde langer en had meer beleefd. Ze kon dingen vertellen die Sofia nog niet had meegemaakt. Vaak waren dat dingen die te maken hadden met wat ze liefde noemden. En Sofia luisterde en onthield alles wat Rosa zei. Maar er was ook een soort onzichtbare scheiding tussen hen. Rosa was nooit op een mijn gaan staan. Ze had nog steeds de benen waarmee ze was geboren. Niet de plastic benen met schoenen eraan die Sofia iedere ochtend aan- en ’s avonds weer afdeed.
