Als haar zoontje van negen maanden een doodvonnis krijgt, besluit Emily Rapp alles op te schrijven wat er gebeurt. Daarmee kan ze haar zoon Ronan niet redden, maar wellicht wel zichzelf. De centrale vraag: wat betekent ouderschap als je kind geen toekomst heeft, of beter: wat betekent ouderschap überhaupt? Iedereen roept maar dat we in het moment moeten leven: Rapp vecht om dat roerloze punt te bereiken waar ze vreugde kan vinden, simpelweg door haar kind lief te hebben. Haar hulpmiddelen: mythologie; poëzie en literatuur; filosofie en theologie, met name boeddhisme; haar eigen observatievermogen en eerlijkheid.
