Het is 1918, het einde van de Eerste Wereldoorlog. De verslagen Duitse troepen trekken zich terug uit ons land. Met nauwelijks verholen triomf slaan de Vlamingen de aftocht gade. Zo ook Grote Rie, de klompenmaker, wiens vrouw Pharaïlde op dat ogenblik 'in de arbeid' is voor haar vijfde kind. Grote Rie zou het liefst de draad van vóór de oorlog weer oppakken en zijn vak uitoefenen, dat van meesterklompenmaker, met een paar flinke, helpende handen aan zijn zijde. Kort na de geboorte van Wilfried-Arthur, die een 'blijvertje' blijkt te zijn, verhuist Grote Rie met zijn jonge gezin naar een werkplaats annex herberg, dicht bij het station. Dat is het begin van een nieuw leven en een nieuwe tijd. HET VERHAAL VAN MIJN VADER is het relaas van een leven tijdens het interbellum. De kleine wereld waarin Grote Rie leeft, een dorp op het Vlaamse platteland, is een reflectie van wat er in de grote wereld gebeurt of op handen is (beurskrach, economische crisis, opkomend fascisme...)
