Met zijn herkenbare structuren, informele tussenruimtes, eigen verkeersregels en wijdverbreide toepassing representeert het woonerf, zoals we dat sinds de jaren zestig en zeventig in Nederland kennen, een van de meest karakteristieke en diep in de maatschappij verankerde ideeën over het ontwerp van woongebieden. De thema's die ten grondslag liggen aan het woonerf, zoals kleinschalige collectiviteit, groen en ecologische patronen en de verbinding tussen buitenruimte, auto en woning, zijn ook nu een essentieel onderdeel van de (nieuwbouw)opgave. Ook in het buitenland is 'woonerf' een begrip voor voetgangersvriendelijke woonwijken met een kleinschalige opzet en architectuur. Centraal in het nieuwe nummer van DASH staat dan ook de vraag of het woonerf nog steeds interessant is als element voor kleinschalige en informele vormen van verstedelijking. De essays en analytische bijdragen gaan in op de ruimtelijke en sociale aspecten van het wonen in de collectieve ruimte van een 'erf'.
