NIEMAND LETTE OP HEM.Niet Wendy Culligan, die druk bezig was peperdure appartementen aan te prijzen aan een zestal japanse zakenmensen. De Japanners hadden meer belangstelling voor haar achterwerk dan voor huizen, maar Wendy deed niettemin geduldig haar verhaal over bijbehorende service, adembenemende uitzichten, automatisch hernieuwbare hypotheken en gunstige doorverkoopprijzen.Ze leunde naar voren en gunde hun een blik in haar blouse terwijl ze een forse garnaal aan haar vork spietste van de schaal met voorgerechten, die behalve garnalen een keur van oesters, zeeoor, zalm en rauwe sashimi van zee-egel bevatte; vooral de sashimi ging er bij de Aziaten grif in - ze schenen te denken dat ze daar viriel van werden.Mannen - ongeacht ras, religie of huidkleur - dachten alleen maar aan seks. Zij zat hier om een eerlijke boterham te verdienen, terwijl die lui wriemelende dingen in hun mond staken, wegspoelden met sake en suggestief hun tong langs hun lippen lieten glijden.Maar wat moest je,
