Na het be digen van de beeldhouwopleiding aan de Rotterdamse Academie (1971), was het een bewuste keuze van Hetty Heyster (1943) om de Europese dierentuinen (onder andere Artis, Antwerpen, Genk) te kiezen als werkterrein voor de studie van natuurvormen. Het dier als 'model' bood veelzijdig en inspirerend materiaal om een eigen weg te gaan. In de jaren tachtig en negentig verwierf zij grote opdrachten (cheeta's, gorilla's, zeeleeuwen, buffels), die een ontwikkeling naar een sculpturaal krachtige vormentaal laten zien. In haar beelden gaat het om de expressie van een 'life-force', een groeikracht van binnenuit die voelbaar wordt naarmate men natuurvormen dichter nadert en intensiever observeert. Het boek wordt ingeleid door drs. M. van der Wal met een kunsthistorisch overzicht van de 'animalierkunst' vanaf de prehistorie tot heden, gevolgd door een visie op haar werk geschreven door prof. dr. R. Lapr br>Grotendeels autobiografisch beschrijft de kunstenaar in vogelvlucht en tegen de
