Over de verhalen van Bob den Uyl schreef Gerrit Komrij in Vrij Nederland: 'Vreugde, getemperd door neerslachtigheid, zal uw deel worden. IJzig geouwehoer, smaakvol opgedist, ook. Een hoogst prikkelend gevoel van desoriëntatie. En een uitermate bedrieglijke eenvoud, die goddank de paar mensen zal afstoten die op gedrukt papier, face en face, geworstel willen zien. En er gebeurt bij Den Uyl genoeg, ook al gebeurt er niets...'Bob den Uyl heeft grote roem verworven met zijn onderhoudende, soms venijnige, licht melancholische verhalen. De verteller struikelt door onze wereld: vanzelfsprekendheden als het reizen per trein of het gebruik van een geldautomaat leiden bij hem tot ontroerend gestuntel met onze 'verworvenheden van de techniek'. Zijn bezoeken aan het postkantoor, het station, het strand of de wielerbaan leveren vermakelijke taferelen op omdat de verteller vanwege zijn onhandigheid in absurde conflicten betrokken raakt. Zwervend door België, Duitsland of Spanje stuit hij
