Dr. J. Douma bespreekt de veranderingen in de Gereformeerde Kerken (vrigemaakt) sinds hij veertig jaar geleden predikant werd in deze kerken. Zijn nieuwe publicatie ziet hij als een vervolg op Herinnering en verwachting uit 1969 en Het vuur blijft branden uit 1979. De auteur geeft vooral aandacht aan de afbraak van de typisch vrijgemaakt cultuur en aan ontwikkelingen op het gebied van prediking, liturgie en het christelijke leven binnen de genoemde kerken. Hij beantwoordt de vraag in hoeverre de veranderingen schokkend zijn of van een gezonde ontwikkeling getuigen. Ook richt hij de blik naar buiten en is hij hoopvol met betrekking tot meer kerkelijke eenheid binnen de zogenoemde gereformeerde gezindt. Die eenheid zou gestalte kunnen krijgen als een moedig gebruik gemaakt wordt van de gedachte aan ee federatie van kerken.
