´De dag. De mensen maken die elke dag mee. Elke keer komt na een nacht de zon (verstopt achter wolken of zo helder als wat) weer voor de dag, de dageraad. Je staat ervan te kijken hoe vlug dat gaat. Een nieuwe dag is begonnen. Iedere dag is dat zo, maar wel steeds een klein beetje anders. Een dag is gemakkelijk. Je ziet en hoort die beginnen en eindigen. En als de zon het hoogst is, is het middag. Je ziet dat en hebt er eigenlijk geen gelui van kerkklokken of het slaan van een uurwerk als vastigheid bij nodig. ´Hoe het komt dat het met Pasen altijd Pasen is is een gang door het jaar aan de hand van een volkskundig onderlegde Brabander die tegelijk een rasverteller is. Persoonlijke elementen, toegevoegd aan algemene wetenswaardigheden, maken het verhaal bijzonder. Het is ronduit spannend om te lezen hoe de schrijver Willem Iven (1933-2009) oude tradities nog ervaren heeft, of minstens eraan geroken en hoe hij ermee omging in zijn leven.
