Linda schoot in de lach. Ze draaide zich om naar haar vader. Met haar duim over haar schouder wijzend, riep ze: 'Hé pap, weet je wat Robin zei over dat monster?' Haar vader keek omhoog, naar het wezen dat hem aanstaarde. 'Nou?' 'Zo'n knappe vriendin zoekt-ie nou al jaren!' Tot haar verbazing bleef haar vader als bevroren naar boven kijken. Wat Linda en Robin niet konden zien, was dat de monsterlijke kop achter hen tot leven was gekomen. De rode ogen van het gedrocht stonden nu wijd open en uit zijn bek droop bloederig slijm. Vier klauwen met lange, scherpe nagels krulden zich om het bord en het monster keek hongerig op hen neer...
