Binnen het oeuvre van F. Bordewijk (1884-1965) nemen de surrealistische verhalen een bijzondere plaats in. Hij schreef ze in de jaren veertig en vijftig, onder meer geïnspireerd door zijn voorbeelden in de schilderkunst: René Magritte, Pyke Koch en vooral Carel Willink. Met zijn onnavolgbare sobersuggestieve stijl en groot compositorisch vermogen roept Bordewijk in deze verhalen een wereld op waarin de grenzen tussen een zeer herkenbare werkelijkheid en het volstrekt ongerijmde vervagen. Als een van de weinige Nederlandse auteurs wist hij de virtuoze verhalen van de 'surrealist par excellence' Franz Kafka te evenaren. Hij werd de grote inspirator voor de jonge W.F. Hermans, die zijn leven lang een bewonderaar van Bordewijk zou blijven.
