Humanisme is volgens Rob Tielman (1946) het opkomen voor het recht van iedereen om zelf zin en vorm te geven aan het eigen leven zolang het zelfbeschikkingsrecht van anderen daardoor niet in gevaar komt. Hij ziet de gelijkberechtiging van homoseksualiteit als een toetssteen voor een democratische rechtstaat. Dat betekent geen dictatuur van een meerderheid, maar zelfbeschikking voor iedereen. 'Die godsdienstigen die het eigen zielenheil verheerlijken, zijn egocentrischer dan humanisten die ieders zelfbeschikking centraal stellen'. Hij heeft kritiek op 'populistische stromingen die zeggen te willen luisteren naar "het volk" maar in werkelijkheid niet aarzelen om mensenrechten te schenden.' Ook staat hij kritisch tegenover 'het verheerlijken van een lege vrijheid van meningsuiting die in werkelijkheid verworden is tot een heksenjacht op andersdenkenden.' Daardoor zijn volgens hem 'veel (a)sociale media veranderd van een mogelijkheid tot dialoog in een feitenvrij riool van beledigingen
