In I thought we just left that party trekt de dichter van leer tegen de in zijn ogen valse dichterlijke romantiek waarin dichters dwepen met hun eenzaamheid en treurend terugblikken op de zoveelste vrouw die hen terecht heeft verlaten. I thought we just left that party is een welgemikte knipoog naar een al te gevoelige onderbuik. Dichterlijk pathos ruimt bij De Gruyter plaats voor seks, humor en zelfrelativering. Hij hanteert hiervoor een taal zonder literaire franjes waarin ritme en vitaliteit de boventoon voeren.
