Iemand moet het doen. Een gesprek voeren met een verbijsteringsrobot. Op zondagmiddag naar een café chantant en rondhangen met hoofdstedelijke oude meisjes, uitgewoede corpsballen en gepensioneerde beau garçons. Aandachtig kijken naar een ongesubsidieerd ballet van lepelaars. Twee sappige bierpaarden bewonderen in de Breitnerende avondschemering. Iemand moet op de bres springen voor de trouw roffelende rolkoffer die symbool dreigt te worden voor toeristenhaat. En wat zou er van de halfharde potloodventer worden als niemand naar hem keek? Iemand moet het doen. Gelukkig is er Sylvia Witteman.
