Wie is toch die Iemand, met wie elke tekst begint? Steeds weer heeft hij van allerlei te stellen met zijn herinneringen, ergernissen en verlangens. Maar verder weten we niets specifieks over hem. Het is zelfs nog maar de vraag of Iemand wel telkens dezelfde is. Waarschijnlijker betreft het steeds een andere persoon, en zouden we het ook zelf kunnen zijn. Misschien moeten we Iemand wel opvatten als aanduiding van de mensen in het algemeen: zo herkenbaar is zijn streven - al kan het soms ook flink eigenaardig uitpakken. Vaak lijkt hij aan zijn eigen onvermogen te kunnen ontsnappen, ware het niet dat er een klein obstakel in de weg blijft zitten. -Het proza van Hedda Martens is een belevenis: secuur, scherpzinnig. [Trouw] -Het tempo van de tekst dwingt tot langzaam, aandachtig lezen. Zo gaat dat met wat onopvallend is en toch de moeite waard. Maar dan, zo is tenminste mijn ervaring, is men ook verloren. [NRC handelsblad] -Taal om vlinders te vangen. [De Limburger]
