Kaapstad, 1986: Elizabeth Curren is stervend aan kanker. Als ze terugkomt van haar arts, die de onherroepelijke diagnose heeft gesteld, treft ze achter in haar tuin een dronken zwerver aan, Vercueil, haar engel des doods. Vercueil is echter meer dan een symbool van verval en verloedering -hij wordt haar zwijgende metgezel en biechtvader bij haar pogingen zich te verzoenen, dan wel af te rekenen met de wereld.Maar voordat ze definitief afscheid neemt van het leven, maakt ze kennis met de hartstochten en conflicten van het roerige Zuid-Afrika. Ze is, in krottenwijken rond de stad en in eigen huis, getuige van de echte wereld van onderdrukking en reactionaire geweldpleging, een wereld waarin de volwassenen het initiatief aan de kinderen laten. Haar zwijgzame gids gedurende haar laatste dagen, die haar de weg wijst naar verzoening en dood, is de raadselachtige Vercueil.De roman, geschreven als een openhartig testament voor Elizabeth's 'verloren' dochter, is een bezorgde klaagzang over een
