In december 2003 was ik 48 jaar, toen er bij mij een kwaadaardige hersentumor werd geconstateerd. Voor die tijd heb ik een jachtig bestaan geleid. Ik heb jaren gewerkt in het bedrijfsleven en in de sociale sector. Op mijn 45e ben ik Economie gaan studeren in Nijmegen aan de lerarenopleiding. Het lesgeven in combinatie met de studie is een drukke tijd geweest met een strakke planning. Studeren vond ik echter leuk. Daar kwam abrupt een eind aan op 15 december 2003. Het boek is een persoonlijk verhaal. Ik heb mij bij het schrijven kwetsbaar opgesteld. Dat blijkt wel door de heftige gebeurtenissen die ik heb meegemaakt. Niet alles was kommer en kwel, want ik heb ook veel leuke, komische en gezellige voorvallen gekend. Natuurlijk heb ik ervaren dat mijn leven van de één op de andere dag compleet is veranderd. Ik heb veel los moeten laten, maar ik heb ook geleerd om meer van de kleine dingen, die er écht toedoen, te genieten. Het leven dat ik nu leid is een gelukkig leven en daar gaat
