Veertig vrouwen zitten gevangen in een onderaardse kelder, nauwlettend in de gaten gehouden door hun ongenaakbare bewakers. Waarom? Welke duistere ramp is aan hun opsluiting voorafgegaan? Door welke wetten worden zij in hun onvermijdelijke drang tot overleven geregeerd, als elke herinnering aan vroeger al bijna voorgoed is uitgewist? Hoe ziet de vrijheid eruit als de mogelijkheid tot ontsnapping eenmaal is gegeven? Hoe is de vertelster als enig kind tussen al die vrouwen terechtgekomen? Is dat toeval geweest of was er opzet in het spel? En waarom zou juist dit kind, dat nooit een vroeger heeft gekend en zonder herinnering leeft, alles opnieuw uitvinden: de tijd, het denken, het verlangen? Het verzet... zo onmisbaar voor de gekluisterde mens?
